مرحوم آیة الله آشیخ جعفر شوشترى رضوان الله تعالى علیه در کتاب خصائص الحسینه در ارتباط با گریه پیغمبر اکرم (ص ) قبل از تولد امام حسین (ع ) مى فرماید: مسجد پیغمبر و در اینجا مرثیه خوان گاهى جبرئیل (ع ) بود، و گاهى پیغمبر (ص ) و گاهى ملک قطر زمین ، و گاهى دوازده ملک که بصورت مختلف آمدند و مرثیه حضرت را گفتند، و گاهى همه ملائکه چنانکه در خبر است که هیچ ملکى باقى نماند، مگر اینکه آمد و تعزیت آن حضرت را به فرزندش حسین (ع ) گفت . و این مجالس در تحت ضبط و حصر نیامده ، و هر چه بخواهم به عدد در بیاورم این مجالس نبویّه را از حیثیت احوال ، امکنه و ازمنه و غیر آن ، مى بینم ممکن نیست ، زیرا که از تتبع اخبار چنین ظاهر مى شود که از اول ولادت حسین (ع ) بلکه از اوّل حملش تمام مجالس پیغمبر(ص ) به مجلس مرثیه آن سرور بود. در شب و روز، در مسجد و خانه ، و بساتین و کوچه و بازار، و سفر و حضر، در خواب و بیدارى ، گاهى خود بیان میفرمود از براى اصحاب ، و گاهى از ملائکه استماع مى نمود، گاهى به خاطر مى آورد، پس آه مى کشید، گاهى تصور حالات او را مى نمود. پس گاهى مى فرمود: گویا مى بینم او را که استغاثه مى کند و کسى یاریش نمى کند، و گاهى مى فرمود: گویا مى بینم اسیران را که بر شتران سوارند، و گاهى مى فرمود: گویا مى بینم که سر او را هدیه از براى یزید میبرند، پس هر کس نظر کند به آن سرو فرحناک شود، در میان زبان و قلبش خدا مخالفت اندازد، گاهى مى فرمود: صبرکن اى اباعبدالله . (1) - ترجمه خصائص الحسینه ، 224