تربت خونین در کفن

مرحوم مغفور جنت مکان حاجى مؤ من رحمة اللّه علیه فرمود: مخدره محترمه اى (که نماز جمعه اش را ترک نمى کرد) بمن خبر داد که مقدار نخودى تربت اصلى حضرت امام حسین (ع ) بمن رسیده و آنرا جوف کفن خود گذارده ام و هر سال روز عاشورا خونى مى شود بطورى که رطوبت خون ها به کفن سرایت مى کند و بعد تدریجا خشک مى شود. از آن مخدره خواهش کردم ، که روز عاشورا به منزلش بروم و آن را ببینم قبول کرد. روز عاشورا رفتم بمنزل آن مخدره بقچه کفنش را آورد و باز کرد. حلقه اى از حلقه خون در کفن مشاهده نمودم و تربت مبارک را دیدم همانطورى که آن مخدره گفته بود تر و خونین و علاوه لرزان است . از دیدن آن منظره و تصور بزرگى مصیبت آن حضرت سخت گریان و نالان و از خود بیخود شدم . (1)

'گریه جبرئیل بر حسین علیه السلام

یک روز عید حضرت امام حسن (ع ) و امام حسین (ع ) به حجره جدشان حضرت رسول الله (ص ) وارد شدند و فرمودند: یا جداّه امروز روز عید است و فرزندان عرب همه با لباسهاى رنگارنگ خود را آراسته اند و لباسهاى نو پوشیده اند و ما لباس نو نداریم و براى همین کار هم خدمت شما آمده ایم که فکرى بحال ما کنید. حضرت حال آنها را بررسى کرد و گریه اى نمود... تا آنجا که دو قطعه لباس از بهشت که به کمک حضرت جبرئیل (ع ) یکى براى امام حسن لباس سبز و دیگرى براى امام حسین (ع ) لباس سرخ آورد و آنها پوشیدند و خوشحال شدند حضرت جبرئیل وقتى این حالات را مشاهده نمود، گریه نمود. حضرت رسول (ص ) فرمود: اى برادرم اى جبرئیل در یک مثل امروزى که فرزندان من شاد و خرسند هستند، تو چرا گریه مى کنى و مهموم و مغموم و محزون هستى ؟! ترا بخدا قسمت مى دهم که اگر خبرى هست به من بگو و مرا از این ناراحتى برهان . حضرت جبرئیل فرمود: اى رسول خدا بدان اینکه براى دو فرزندت رنگ مختلف اختیار گردید. یکى حضرت حسن ناچار است زهر بنوشد و از شدت زهر رنگش سبز مى شود. و حضرت حسین را ذبح مى کنند و بدنش را با خونش خضاب مى کنند. در اینجا پیامبر (ص ) خیلى گریه کرد.(1) - بحار الا نوار: 44، 245

روضه هفتگی هیئت الزهرا سلام الله علیها

جلسه هفتگی هیئت الزهرا سلام الله علیها

سخنران :حجت الاسلام والمسلمین پشتکوهی

ذکر مصیبت و عزاداری توسط :

حاج جواد اعتماد سعید

و حاج احد قدمی

برای دریافت صوت و تصویر مراسم به پایگاه رسمی هیئت الزهرا سلام الله علیها به نشانی www.alkosar.info مراجعه شود

اصناف سه گانه انسانها نسبت به شناخت حق

گروه اول عالم ربانی کسانیکه حق راشناسایی کرده وبه آن عمل کنند ؛گروه دوم ومتعلم علی سبیل نجاه کسانیکه بی غرض ومرض اند وهنوز دستخوش مسایل دنیایی نشده اند لذا دنبال این هستند که حق راتشخیص دهند ودسته سوم؛وهمج  رعاع کسانیکه مانند مگس های کوچک در هوا هستند وهمواره به سمتی مایل میشوند اینان نه حق را شناخته ونه دنبال آن هستند بلکه دنبال منافع خود هستند 

سر به نیزه

روزى پیغمبر اکرم (ص ) در مسجد نشسته بودند، که جمعى از قریش ‍ وارد شدند و با آنها ابن سعد ملعون هم بود. رنگ پیغمبر (ص ) متغیّر شد و حالش دگرگون گردید، اصحاب عرضکردند: یارسول الله تو را چه مى شود؟! حضرت فرمود: به یاد آوردم آنچه بر اهل بیت من وارد مى شود از کشتن وزدن و سّب و شتم و پریشان و در بدرى و اوّل سرى که بر سر نیزه مى شود سر فرزندم حسین خواهد بود. (1) - منبع کتاب خصائص حسینیه ، 229 نوشته شیخ جعفر شوشتری

اطلاعیه

با سلام

مطالب منتشر شده در این وبلاگ تا به حال از وب سایت تبیان نبوده واگر احیانا در اینده از این سایت مطلبی استخراج شود حتما منبع ان درج می گردد .

اللهم عجل لفرج مولانا صاحب الزمان

مرحوم شیخ صدوق و برخى دیگر از بزرگان آورده اند: روزى حضرت امیرالمؤمنین ، امام علىّ علیه السلام در جمع بسیارى از مردم سخنرانى مى نمود؛ در ضمن فرمایشات خود، خطاب به مردم کرد و اظهار داشت :(1) اى مردم ! پیش از آن که من از بین شما رحلت نمایم و مرا از دست دهید، آنچه مى خواهید سؤ ال کنید و جویا بشوید تا از علوم من بهره مند گردید. از بین افراد جمعیّت ، شخصى به نام صعصعه بن صوحان از جاى برخاست و سؤ ال کرد: یا امیرالمؤمنین ! دَجّال چگونه و در چه زمانى خارج مى شود؟ امام علىّ علیه السلام در جواب فرمود: پیش از خروج دجّال ، علائم و نشانه هائى است که یکى پس از دیگرى ظاهر و واقع خواهد شد، از آن جمله : مردم نسبت به نماز بى توجّه شده و کارهاى دنیا و امور شخصى را در أولویّت قرار مى دهند، نسبت به امانت بى اعتنا گشته و سهل انگارى مى کنند، دروغ و دروغ گوئى را حلال و توجیه مى نمایند؛ و نیز رباخوارى شایع و عادى گردد. مردم ساختمان ها را محکم و مجلّل بنا مى کنند، دین و احکام شریعت را با دنیا و اموال آن مبادله مى نمایند، افراد سفیه و بى خرد براى اجراء امور جامعه برگزیده مى شوند، زنان در مسائل مختلف مورد مشورت قرار مى گیرند، دید و بازدید خویشاوندان با یکدیگر قطع مى گردد. و پیروى از تمایلات و هواهاى نفسانى انجام مى پذیرد؛ و خونریزى ، عادى و ساده گردد، حلم و بردبارى مذموم و به ظلم و تجاوز فخر و مباهات شود. رؤ ساء و حکماء، اشخاصى فاجر و فاسق باشند، کارگزاران و گردانندگان امور جامعه ، افرادى ظالم و بى باک خواهند بود؛ و عارفان عالم ، نسبت به دین خائن باشند؛ قاریان ، قرآن را وسیله معاش و خودنمائى قرار دهند، شهادت و گواه ناحقّ رایج گردد، تهمت و ارتکاب گناه عادى و ساده باشد. قرآن را - فقط - زیبا بنویسند و زیبا بخوانند (بدون آن که توجّهى به معنا و محتواى آن داشته باشند؛ و نیز بدون آن که در امور زندگى و موقعیّت کارى خود، مورد عمل قرار دهند)، مساجد و عبادتگاه ها مزیّن و مجلّل - ولى بى محتوا - باشد، دل ها از یکدیگر جدا و بلکه مخالف همدیگر گردند، عهد و وفا اهمیّتى نداشته ؛ و زن ها با مردان در امور اقتصادى و تجارى مشارکت نمایند. افراد فاجر و فاسد - بجهت ایمنى از شرّشان - مورد احترام قرار مى گیرند، دروغ گویان تصدیق و تاءیید مى شوند، هرکس نسبت به دیگرى بدبین و مشکوک مى باشد؛ و به همدیگر جسارت و توهین روا داشته و انجام مى دهند، زنان سوار اسب و موتور، دوچرخه و... مى شوند؛ و همچنین از جهت قیافه ، زنان و مردان شبیه یکدیگر مى گردند. براى هر قضیّه و جریانى شهادت دهند، بدون آن که در جریان اءمر و یا از واقعیّت خبر داشته باشند و یا بدانند که حقّ با کیست . مردم احکام و مسائل دین را مى آموزند نه براى دین ، بلکه براى دنیا و معاش ، آن ها دنیا و متعلّقات آن را باارزش و عظیم بدانند؛ ولى آخرت را بى ارزش و هیچ محسوب نمایند. گرگان صفتان ، لباس میش بر تن کنند؛ ولى دل ها و درون آن ها متعفّن و فاسد باشد. سپس حضرت امیرالمؤمنین علىّ صلوات اللّه علیه افزود: در یک چنین زمانى هرکس و هر مؤمنى به دنبال پناهگاهى مى گردد؛ در آن هنگام دجّال ظهور و خروج مى کند، در حالى که چشم راست ندارد و چشم چپش در پیشانى او همچون ستاره صبح مى درخشد، در پیشانیش نقش کافر مى باشد. او سوار بر الاغى سفید رنگ خواهد بود و به سوى شامات حرکت مى کند و در محلّى به نام بیداء - که بین مکّه معظّمه و مدینه منوّره واقع شده است - درون زمین فرو مى رود؛ و تمام تابعین و پیروان او حرام زاده هستند. سپس امام زمان علیه السلام ظهور و قیام مى نماید؛ و نیز حضرت عیسى مسیح علیه السلام حضور مى یابد و پشت سر او نماز مى خواند.(2) همچنین مرحوم شیخ مفید آورده است : امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: پیش از آن که حضرت قائم - آل محمّد علیهم السلام - قیام و ظهور نماید؛ بجهت زیادى معصیت و گناه ، مردم به وسیله آتش و نور سرخى که در آسمان نمایان مى شود مورد زجر و سختى قرار مى گیرند، در بغداد و بصره خَسف و نقصان به وجود آید، در بصره خونریزى شود و ساختمان هایش خراب و اهل آن فانى گردند، در عراق خوف و وحشتى حاکم شود که راه فرار و نجاتى بر آن ها نباشد.(3) 1-حدیث طولانى بود، فرمایشات حضرت گلچین گردیده است . 2- الخرایج و الجرایح : ج 3، ص 133 - 137، ح 53، اکمال الدّین : ص ‍ 525، ح 1. 3- ارشاد: ج 2، ص 378، إعلام الورى طبرسى : ج 2، ص 284، س ‍ 13.

جلسه هفتگی هیئت الزهرا سلام الله علیها

جلسه روضه هفتگی هیئت الزهرا سلام الله علیها 16/11/93

سخنران :حجت الاسلام والمسلمین نقویان

مرثیه سرایی توسط :

حاج اکبر مولایی

حاج محسن اعتمادیان

حاج حسن یوسفی

کربلایی مجتبی قرگزلو

وحاج احد قدمی

برای دریافت صوت و تصویر مراسمات هیئت الزهرا سلام الله علیها به سایت www.alkosar.info مراجعه نمایید .

[جلسه هفتگی هیئت الزهرا سلام الله علیها1

'گریه حضرت زکریا بر امام حسین علیه السلام

حضرت زکریا (ع ) از پروردگار متعال خواست که اسماء خسمه پنج تن آل عبا (علیهم السلام ) را به او بیاموزد. جبرئیل بر آن حضرت نازل شد و اسم پنج تن (علیهم السلام ) را به او یاد داد. وقتى که حضرت زکریا (ع ) اسم حضرت محمد(ص ) و فاطمه (علیهاالسلام ) و حسن (ع ) را مى فرمود، هم و غم او برداشته مى شد و اندوهش بر طرف مى گشت ، ولى وقتى که اسم حضرت حسین (ع ) را فرمود، گریه گلوگیر او مى شد و پشت سر هم نفس مى زد. روزى فرمود: خداوندا چرا من وقتى اسم آن چهار حضرت را مى برم با نام آنها غم و غصه ام بر طرف مى شود ولى تا اسم حسین را مى برم اشک از چشمانم سرازیر مى شود. و نفسم منقطع و هیجانى مى شود؟! خداوند تبارک و تعالى ، حضرت زکریا را از قصه امام حسین (ع ) با خبر کرد و روضه کربلا را براى آن حضرت تعریف کرد. و به او فرمود: کهیعص .کاف : اسم کربلااست . هاء: هلاک عترت طاهره . یاء: یزید قاتل ظلم کنند بر حسین (ع ). عین : عطش حسین (ع ). صاد: صبر حسین (ع ) بر مصائب . وقتى که حضرت زکریا (ع ) این کلمات را شنید، سه روز درب مسجد را بست و از رفت و آمد مردم به مسجد ممانعت نمود و مشغول گریه وزارى و مرثیه خوانى شد.(1) 1- بحار الا نوار: 44، 223 2- گلهاى اشک ، ص 111