اینکه از نماز لذت نمی بریم خیلی فراگیر است . از آیت الله بهجت پرسیدند که چه کنیم که در نمازمان حال داشته باشیم ؟ ایشان گفت : من هم مثل تو هستم . البته ایشان نمازهایشان خاص و زبانزد بود . ما گفتیم که درک شب قدر مزد است . مزد تلاش و مراقبت هایی است که در ماه مبارک و قبل از آن انجام داده ایم . نماز با حال خواندن مزد است . مزد مراقبتی است که قبل از نماز انجام می دهیم . زیارت با معرفت رفتن مزد است و نماز شب خواندن مزد است. بعضی از اینها مزد است که انسان باید قبلش کاری را انجام بدهد . من وقتی قبل از نماز هر کاری دلم می خواهد کردم و دلم انس دارد با دلبرهای دیگر ، طبیعتا وقتی به نماز وارد میشوم ، نمی توانم با نماز انس بگیرم و نمی توانم لذت ببرم . هر چقدر هم که بخواهم حواسم را نگه دارم ، وسط نماز دنبال دلبرش میرود . حالا اگر کسی از قبل از نماز مراقبت های خودش را داشته باشد ، در مسیر بندگی خدا قدم بگذارد ، سعی بکند انس خود را با خدا حفظ بکند یعنی در واقع احتیاج به زیر سازی دارد . اگر قبل از نماز خوبی داشته باشم نماز خوبی دارم و اگر قبل از نمازم را خراب کردم ، نماز را هم خراب می کنم . حساب تفضلات الهی چیز دیگری است . اگر می خواهیم نماز خوبی داشته باشیم قبل از نماز حواسمان باشد . حفظ کردن آداب ظاهری نماز خیلی کمک می کند در اینکه انسان لذت ببرد . یکی از همان چیزها ، اول وقت بودن است . امام رضا (ع) در جلسه ی مأمون مناظره ای داشتند . عمران صابی که صابئی مذهب بود با امام بحث می کرد و هنگام اذان ، امام بلند شد . او گفت : ممکن است من مسلمان بشوم ولی ایشان گفتند : وقت نماز است و نماز خواندند . در آخر او هم مسلمان شد .